Nooit terug!!!!!!

Hallo lieve mensen,
 
Tis alweer een tijdje geleden en aangezien de volgende bus pas vanmiddag gaat, hebben we nog tijd om jullie van onze avonturen op de hoogte te houden. We waren gebleven in Osorno, Chili.
 
In de buurt van Osorno is een nationaal park, waar er thermas (warme zwembaden, buiten en binnenbad), kampeerplekken, een duur buffetrestaurant en uiteraard wandelpaden. Na een nachtje bijgetankt te hebben in een hostel, gaan we maar weer eens voor het kamperen. En waarom ook niet! De laatste keer is het immers droog gebleven. Omdat de pitchers in de kroeg toch errug goed bevielen, eerst maar eens uitslapen. Dan busje naar het park, tent op zitten en in een warm bad gaan liggen. Het buitenbad deze keer, waar je wel voor schijnt te moeten betalen, maar als je een beetje dom kijkt en gewoon doorloopt, krijgen ze dat niet voor mekaar in het Chileense hersenpannetje. Dus gratis gepoedeld. Buffet voor een ton geld, flesje wijn, spelletje… Tukkie maken.
 
Tis redelijk weer als we wakker worden en volgens Niek gaat het helemaal openbreken. Dus we lopen 11 km naar een prachtig meer, althans volgens de boekjes, wij hebben mooiere regenplassen gezien die ook nog eens een stuk dichterbij waren. Tis nog maar 8km naar de vulkaan, dus daar gaan we dan maar voor. We zijn benieuwd welke vulkaan het is, aangezien er twee aan onze kant waren. Alle paden lopen door een bos en het is dus niet te zien, boven de bomen moeten het mysterie toch kunnen ontrafelen. Na een aantal km lopen we plots in de wolken en begint het te regenen. Echt koud is het niet, maar regen is nooit leuk. Dolf heeft zijn mooie regenjas bij zich en Niek vond het niet nodig de zijne mee te nemen. Het bospad is nu wel afgelopen en we lopen op vulkanisch gesteente, waar je de hele tijd doorheen zakt. Plots houdt het pad op, een grote muur rijst voor ons op uit de mist. Even nog een motto er in gooien: TERUG GAAN IS NOOIT EEN OPTIE! Dus uiteindelijk vinden we wel iets dat op een pad lijkt. Althans er lopen voetsporen (1 paar). De weg blijft maar omhoog lopen, de mist wordt dikker, de voetsporen verdwijnen en het begint ijzig te waaien. Verdwaald! We kunnen niet naar beneden kijken waar we zijn, we hebben wel een kaart, maar daar staat 1 pad op, die wij dus al kwijt waren. Kortom, geen idee! Lopen, lopen, lopen. Met stilstaan vries je vast. Zeker als je geen regenjas aan hebt en alleen een doorweekte longsleeve. De chico´s zijn nu toch wel nat overal, en de kou begint steeds meer door te dringen. Uiteindelijk vinden we autosporen. Die maar volgen, en we komen uit bij een skilift! Woehoe, het einde is in zicht! Recht naar beneden, de skilift volgen en dan volgt de bewoonde wereld vanzelf. De mist trekt weg, en we zien zelfs een auto rijden. Deze held ziet ons en blijft op ons wachten. (Overigens waren dit de eerste Chilenen die Engels kunnen! Gelukkig!) Hij brengt ons terug naar beneden naar onze tent, wat betekent dat we nog 20 minuten achterin de pick-up truck mogen zitten. Stilzitten, zeiknat, met nog meer wind langs je lichaam: Longonstekingen zijn makkelijker geboren. Na de lift vertelt onze vriendelijke vriend ons nog, dat er wel vaker mensen op de vulkaan verdwalen, sommige eindigen in Argentinië, uitgehongerd na 2 weken. Er zijn er zelfs waar nooit meer wat van is gehoord. Survival of the fittest!
 
Na 2 uur liggen in het warme binnenbad is het nog steeds niet opgehouden met regenen en komen wij terug op eerder vertelde motto. We gaan terug naar Osorno, naar droge bedden (onze tent stond inmiddels ook al onder water), normaal eten en een koud biertje. Dat hebben we wel verdiend.
Daarna naar (San Carlos de) Bariloche activiteiten doen: Kayakken, paardrijden (althans Niek, Dolf zit uit principe niet op beesten), mountainbiken en films kijken. En even niet aan kamperen denken. Ook fijn!
 
Tis dan weer eens tijd voor een 18 uur durende nachtbus naar Mendoza, de wijnstad van Argentinië. Dit laatste feit wordt door de boys gevierd met ouderwets biergelach, die eindigt met enkele Giraffen. Overigens is er niet alleen bier gedronken, er is ook tijd gemaakt voor een kappertje. Het Mendoza weekend is nu letterlijk in het bier gevallen. Er is weinig tot niks ondernomen en van wijn drinken is al helemaal geen sprake geweest.
 
Santiago is de volgende stop. De enige activiteit op het programma is op woensdag 17 maart, voor ons sponsors van Ierse pubs een belangrijke dag: Saint Patrick´s Day. Alles is groen en er mag de hele dag van pub naar pub geslenterd worden. We haken aan bij een Ier en halve Ier, die ons er wel zouden gaan uitdrinken. Wisten zij veel dat wij op trainigsweekend waren geweest. De Ier stond halverwege al hangend aan de touwen te slapen in de metro.
 
De dag erna is toch wel het moment waar Niek al weken op heeft zitten wachten. Celine is aangekomen. En na twee dagen samen doorgebracht te hebben, wordt er een drie eenheid gesmeed in Valparaiso, waar Dolf al nachtje had doorgebracht met de plaatselijk jeugd. Er wordt nog een dagje strand gedaan en vanavond staat het volgende punt op het programma: La Serena. (ook strand!)
Groeten,
De 3 eenheid
Feiten:
Ajax wordt kampioen.
Na Ameland komt Antwerpen.
Chili is duur.
Shakespeare kost 10 euro.
Dierentuin beesten zijn lui.
Dolf is lichamelijk gegroeid en geestelijk gekrompen.
Celine heeft vandaag nog niks omgegooid.
Volgende reis gaat naar Ierland.
Bekend gezicht in de playboy.
Dolf heeft Niek door de kou gesleept. Never let go Niek, never let go.
Als we terug zijn gaan we in de politiek. Banen zat.
Bier in Mendoza is op.
Giraffen zijn nachtdieren.
Ieren denken dat ze veel kunnen drinken.
Schade aardbevingen valt hiermee.
Hou vol met jullie reacties en graag een beetje begrijpelijk (Hans en Rogier.)