Ademnood

Hola,

Hierbij weer een kleine update. Dit stukje zal in tegenstelling tot de andere niet over Ierse Pubs of regen gaan. We hebben inmiddels iets anders gevonden om over te zeuren.

Nadat we het strand achter ons hebben gelaten. Zijn we vertrokken richting San Pedro nog steeds Chili. Hier onze eerste kennismaking met het leven op grote hoogte (2440m.) Dit valt natuurlijk nog mee, maar als je van zeeniveau komt toch een aardige stijging. Wat Dolf en Celine toch al de eerste hoofdpijntjes bezorgde. Niek had natuurlijk nergens last van. Niet van hoofdpijn dan. Op zoek gegaan naar een hostel en toch maar wat rustig aangedaan want we waren toch wel moe van de busrit en/of de hoogte. Verder alle 3 last van gasophopingen. Ook onze lieve kleine Gascelinetje. Volgende dag zijn we wezen sandboarden en zonsondergang gekeken.

De dagen erna zijn we op tour geweest van San Pedro naar Uyuni. De is een tour van 3 dagen/2nachten. Waarbij je echt naar grote hoogte stijgt. Het hoogste punt wat we hebben bereikt is 4850m. Kijk je toch een beetje neer op de Mount Blanc. Door deze grote hoogte is het een heel apart kaal landschap. Waarbij wel weer is gebleken dat kaal ook heel erg mooi is. Zonder al dat groen toch bergen en meren met heel veel aparte kleuren. Erg mooi en iets wat we nog nooit hebben gezien. Behalve Celine dan. Op de laatste dag van de tour de zoutvlakte bij Uyuni bezocht.

Dezelfde dag nog verder gereisd met de bus naar Potosi (4090m). De hoogste stad ter wereld. Hier hebben we zilvermijnen bezocht. In deze mijnen zijn sinds de Spanjaarden in 1535 de mijn hebben ontdekt 8 miljoen mijnwerkers overleden. Vooral in de tijd van de slavernij maar nu ook nog steeds gebeuren er regelmatig ongelukken. Spannend bezoek dus dat begint met het kopen van souvenirs voor de mijnwerkers. Cocabladeren, alcohol, sigaretten en dynamiet. In de mijn werken ook nog steeds plus minus 800 kinderen tussen de 10 en 16. Om een goed beeld hiervan te krijgen moet jullie eigenlijk eens de film The Devils Miners bekijken. Kan je zien waar je zilveren ketting vandaan komt. Leuk detail hierbij is nog dat de degene die de hoofdrol heeft in de film nu onze gids was.

Na Potosi hebben zijn we weer aan het afdalen. Waarbij alle klachten ook snel afnemen. Is wel echt raar wat al die grote hoogte met je lichaam doet. De volgende klachten komen ons allemaal bekend voor. Slapeloosheid, zware ademhaling, verminderde eetlust, lichte hoofdpijn, tintelende vingers, algeheel Malaisegevoel, kou, Onverschilligheid apathisch gedrag (niet bekend of dat door de hoogte komt) en de belangrijkste diarree. Waar we alle drie om de beurt of tegelijkertijd last van hebben (gehad.) Dit heeft de nodig mooie poepverhalen opgeleverd. En altijd de vraag als iemand van de WC kwam, hoe gaat het? Waar op de volgende antwoorden mogelijk waren: Water of Stukjes. Nu lijkt het op hoogte verblijven erg ongezond, maar dat valt best mee. Het heeft ook grote invloed op de hoeveelheid biertjes en sigaretten. Er is zelfs al een zaterdag geweest dat we allemaal om half 8 op bed lagen zonder een druppel alcohol.

Maar we zijn dus inmiddels afgedaald naar Sucre. Nog steeds ruim 2700m. Maar voor ons inmiddels een eitje. Na aangekomen te zijn en eerst wat gegeten te hebben was voor Celine het grote moment daar. Ze ging Geke weer zien. Afgesproken op een plein. En na flauwe geintjes van Dolf en Niek (daar is ze!) was ze toch echt daar en konden de 2 vriendinnen weer knuffelen met elkaar en heel veel praten. Inmiddels genieten we al 4 dagen van Geke en Rene hun gastvrijheid. Zijn we met goede vrijdag een berg opgelopen naar een grote Jezus beeld waar mensen kaarsjes branden. Helaas was dit om half 5 's ochtends en leek het soms een beetje op een uit de hand gelopen schoolfeest. Maar wel een bijzondere ervaring. Zaterdag in de omgeving van Sucre geweest naar watervallen waar we op konden klimmen en weer af konden springen. Zon en mooi omgeving. Top dus. Helaas moest Dolf wegens aanhoudende diarree thuis blijven, maar inmiddels heeft ook hij alweer stukjes. Vandaag Paaszondag. Een echte paasbrunch gehad bij Geke en Rene thuis met de rest van Nederlandstalig Sucre en een ouderwetse Rose zondag gehad bij Boliviaans/Zwitserse vrienden.

Aan het eind van dit verhaal toch nog een kleine alcoholisch anekdote. Omdat het hier vandaag verkiezingen is en er 2 dagen voor en tijdens de verkiezingen niet gedronken mag worden. Tot grote schrik van Niek en Dolf die eindelijk weer eens trek hadden in een biertje hadden. Hebben we op donderdag maar gelijk grote inkopen gedaan. Ons zelf weer zwaar overschat dus we hebben voorlopig nog plezier van onze drank voorraad.

Maandag en dinsdag nog in Sucre, daarna naar La Paz. Waar we vrijdag alweer afscheid moeten nemen van Celine. Niek en Dolf voor nog een kleine 3 weken weer verder gaan met hun uit de hand gelopen mannen weekend. Waarna het bier drinken op locatie echt afgelopen is.

Tot gauw dus
De 3 eenheid

Ajax wordt misschien kampioen.
Edwin: bedankt voor al je tips over Chili
Sanne: er worden weer Baco's gedronken
Rose zondag is helemaal terug
Kwak bier schijnt heel lekker te zijn.
Bolivia is goedkoop
Dolf heeft elke dag een nieuwe allerbeste vriend.
Dankzij de diarree komen we slank terug.
Celine heeft vandaag nog niks omgegooid, dus zal ze wel vallen
Rene en Geke: Muchos Gracias!!!!
Marleen is ook hier.
Dolf heeft ze overhemd nog steeds niet aangehad.
Altijd WC paper meenemen!!
Alcohol vrije verkiezingen bestaat niet!
Hou vol met jullie reacties en graag een beetje begrijpelijk (Hans.)