Laatste loodjes

Hallo allemaal,

Het werd weer eens tijd voor een stukje, dus bij deze! De laatste kwam alweer uit Sucre, waar alles nog koek en ei was. Die maandag is er weinig activiteit nog ondernomen. Laten we zeggen, dat we hebben geprobeerd 2e Paasdag in te voeren in Bolivia. ‘s Avonds was het dan eindelijk tijd voor onze eerste dansavond! En wat een feest het is geworden! O, en Aftershock geeft je een dag later toch een klein tikkie. Niek en Celine gingen ‘s ochtends vroeg paardrijden en Dolf bleef bij zijn principes en dus in bed. {s Avonds afscheid van Geke en een nachtbus naar La Paz. So far, so good.

Bij een tussenstop wat cocathee drinken, geen probleem! Oeps, toch wel! Er is in de handbagage gesnuffeld en spullen zijn verdwenen! Niek’s laptop, fototoestel en telefoon en Celine’s telefoon. Niemand in de bus heeft natuurlijk iets gezien! Feit blijft dat de laptops van andere mensen nog gewoon op hun plek in het bagagerek lagen. Van de chauffeur mochten we niet gaan zoeken, hij had haast. (Errug verdacht, niet waar? Zeker aangezien el ladron precies wist waar die toeristen zaten achterin de bus.) In La Paz heeft de politie nog de handbagage van iedere medebusbewoner onderzocht. Maar de dief was natuurlijk al gevlogen. Aangifte doen bij de toeristenpolitie en naar het hostel, verder met balen. Niek en Dolf proberen nog een onderzoek in te lassen en gaan op weg naar de Onderzoekspolitie, die denken dat we aangifte komen doen en dat moeten we toch echt bij de Toeristenpolitie doen. Na lang ouwehoeren komen ze er toch achter dat dit al is gebeurd en ontdekken ze onze juiste intenties. Zij kunnen alleen een onderzoek instarten op last van onze ambassade. Dan maar daar heen. Tis inmiddels half zes en dat blijkt te laat. De Nederlandse ambassade sluit om 17.00u. Vrijdags teruggegaan om een keurige 1 uur des middags, blijken onze vrolijke vrienden alvast aan hun weekend te zijn begonnen. Ook in het buitenland heb je dus niks aan ambtenaren! Laat maar dan!
Het is overigens niet alleen verrot vervelend dat iemand met zijn vieze vingers aan jouw spullen heeft gezeten, het heeft ook nog een voordeel. Bij thuiskomst hoeven we geen lange diasessies meer te houden of een dik fotoboek in plakken. Alle foto’s zijn namelijk ook verdwenen. (We zouden in La Paz een back up CD gaan branden, het mocht helaas niet zo zijn…)

We hebben ook nog wel leuk dingen gedaan! Zoals bijvoorbeeld Death Road fietsen. Een zand/grindpad van 3 meter breed, waar vroeger verkeer zowel naar boven als naar beneden reed. Dat dit niet altijd goed ging, blijkt wel aan het aantal kruisjes langs de weg. Jaarlijks stierven hier zo’n 40-50 mensen. Vandaar de naam. Tegenwoordig is hij gesloten voor verkeer en kan je er 65km naar beneden mountainbiken. Erg gaaf! Even was alle ellende vergeten. Het gaf ons een behoorlijke adrenaline kick. Echter bij thuiskomst bleek er diezelfde dag een Frans (of Israelisch) meisje het ravijn te zijn ingereden en zij heeft het niet gehaald. Dat bracht de dag en de prestatie toch weer in een ander daglicht.

La Paz is erg druk, en aangezien we Celine weer naar huis hadden gestuurd, zijn we doorgegaan naar Lago Titicaca, het hoogst bevaarbare meer van de wereld. (Wat volgens Niek overigens onzin is, elk meer is bevaarbaar met de juiste materialen!) Copacabana heet het plaatsje. We boeken voor de volgende dag een tour naar de eilanden Zon en Maan en gaan om 21.00u naar bed. (Het is immers weer zaterdag.) De volgende niet fit genoeg om aan de tour te beginnen, dus blijven we liggen. We zullen nooit weten hoe mooi de eilanden zijn.
Dan maar naar Peru, naar Puno om vandaar de trein te nemen naar Cuzco. De trein blijkt 245 US dollars, het wordt toch gewoon de bus. (sorry, tante!) Eerst het nachtleven van Puno verkennen tijdens een black-out, errug gezellig. Dolf eet zelfs zijn eerste visje in een restaurant.

Niet geheel fit begint de busreis naar Cuzco langs een prachtige omgeving. Cuzco is een hele mooie stad, dat waarschijnlijk iets meer door ons had mogen geworden geapprecieerd, maar helaas. We moeten fit worden voor de Incatrail en dus moeten we ons sparen. Bovendien hebben ze er een goeie Ierse Pub (volgens Niek de beste tot nu toe!), waar het vaak gezellig is. Zo hebben ze er fantastisch eten, Nederlandse voetbalwedstrijden, Engelse voetbalwedstrijden, Spaanse voetbalwedstrijden, Italiaanse voetbalwedstrijden, Champions League voetbalwedstrijden, Copa Libertadores voetbalwedstrijden, herhalingen van allerlei voetbalwedstrijden, Nederlanders die kunnen klaverjassen (weliswaar op zijn Zwols, maar we zijn niet kieskeurig meer), t-shirts voor weinig, coca-cola en ook iets dat ze cerveza noemen.

Volledig uitgerust beginnen we aan de Incatrail. (Alhoewel 3.30u gaat de wekker!) We hebben een groep van 16 toeristen (7 Amerikanen, 3 Welshmen, 1 Australische en 3 Engelsen en 2 Nederlanders (wij dus!)), 2 gidsen (Flavio en Juan Jose), 21 porters en 1 chef! De eerste dag lopen we 14 km (redelijk vlak, btje omhoog), 2e dag 16km (heel erg omhoog en omlaag), 3e dag 8km (redelijk vlak, een hoop trappen naar beneden) en de 4e dag 6km en dan Machu Picchu!! Onderweg worden we uitstekend verzorgd. Onze tenten worden opgezet, ’s ochtends worden we wakker gemaakt met een kopje thee, de lunch en het diner bestaan uit minstens 3 gangen en de gidsen hebben een hoop interessante kennis. De groep is ook gezellig. Volgens Dolf dan, Niek liep het liefst mee met de groep voor ons. Omdat hij zo snel was de hele tijd, heeft hij ook een nieuwe bijnaam gekregen: Lama-Boy.
De hele trail was een super ervaring en de uitzichten die we hebben gehad nemen ze ons nooit meer af!

’s Avonds vieren we dat we het hebben gehaald. De dag erna vertrekken we naar Nazca, waar we nu zijn. Eerste indruk: we kunnen maar beter zorgen dat we hier uitrusten!

Tot snel!

- In Bolivia zijn er geen Moslims en er wordt toch gestolen. Geert, hoe kan dit?
- Niek en Dolf groeien naar elkaar toe. Letterlijk.
- Rijdt de NS wel met een aswolk?
- O, my Christmas!
- Jelly en Jello zijn hetzelfde, maar toch ook weer niet.
- We zitten weer (bijna) op zeeniveau.
- Ajax wordt misschiener kampioen (en Feyenoorders zijn laffe ...)